“พระครูสุชัยวรธรรม” หรือ “หลวงตาขึม วรธัมโม” เจ้าคณะตำบล ลิ้นฟ้า และเจ้าอาวาสวัดผักขะ ต.ลิ้นฟ้า อ.ยางชุมน้อย จ.ศรีสะเกษ พระเกจิชื่อดังแห่งลุ่มน้ำมูน ที่สาธุชนชาวอีสานใต้ให้ความเลื่อมใสศรัทธายังดำรงชีวิตอยู่ในวัย 75 ปี 55 พรรษา
“พระครูสุชัยวรธรรม” หรือ “หลวงตาขึม วรธัมโม” มีนามเดิมว่า วีระชัย โตมร เกิดวันที่ 25 ส.ค.2490 ปีกุน พื้นเพเป็นชาวบ้านผักขะ อ.ยางชุมน้อย จ.ศรีสะเกษ บิดา-มารดาชื่อนายกร และนางยัน โตมร มีพี่น้องร่วมอุทรเดียวกัน 6 คน ในปี พ.ศ.2509 วัยหนุ่มอายุ 19 ปี บรรพชาที่อุโบสถวัดผักขะ
อุปสมบท..
เมื่ออายุ 19 ปี ได้️บรรพชาเป็นสามเณร ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ 11 มี.ค. 2509 ณ อุโบสถวัดผักขะ จากนั้นเมื่ออายุ 21 ปี จึง️อุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อวันพุธที่ 25 มี.ค. 2511 ณ อุโบสถวัดผักขะ โดยมีพระอธิการโสม อังคปัญโญ เจ้าอาวาสวัดผักขะ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูศรีธรรมรัตน์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ได้ฉายาว่า “วรธัมโม”
หลวงตาขึมท่านเป็นพระสมถะ ไม่สะสม เข้าพบง่าย ใบหน้าของท่านเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความเมตตาปรานี ใครไปใครมาท่านก็นั่งพับเพียบต้อนรับลูกศิษย์ทั้งวันโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ด้านวิชาอาคมท่านได้รับการถ่ายทอดจากหลวงพ่อโสม พระอุปัชฌาย์ของท่าน ซึ่งหลวงพ่อโสมเป็นพระดีมีวิชาองค์หนึ่ง ชาวบ้านมีเรื่องทุกข์ร้อน เจ็บป่วยก็มาให้ท่านรักษา ท่านเคยสร้างพระขุนแผนแล้วเคยให้คนไป ปรากฎว่าไปเป็นนักเลง ไม่เกรงกลัวใคร แถมหนังเหนียว ท่านเลยเลิกสร้างแล้วถ่ายทอดวิชาการสร้างและเสกให้หลวงตาขึมเพื่อใช้ทางเมตตามหานิยม ป้องกันภยันตราย
พระอาจารย์อีกองค์คือ “หลวงปู่เฮือง” อายุ 80 ปี เดินธุดงค์จากจ.ชัยภูมิ มาถ่ายทอดวิชาให้ท่านที่วัดบ้านผักขะประมาณปี2521 โดยมีเรื่องเล่าขานว่า ขากลับท่านให้พระ10 กว่ารูปไปส่งหลวงปู่เฮือง แต่วิ่งไม่ทัน มีเพียงหลวงตาขึมที่เดินตามทัน ที่หน้าอัศจรรย์กว่านั้นคือ มีฝนตก แต่ทั้งสองท่านไม่เปียกฝนเลย
“พระนักพัฒนาเทพเจ้าแห่งวัดบ้านผักขะ”
ท่านยังเป็นพระนักพัฒนาที่มีความเป็นอยู่สมถะเรียบง่าย ไม่สะสมวัตถุสิ่งของใด เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม มีความเมตตากรุณาแก่ญาติโยม ที่แวะเวียนเข้ามาทำบุญ รวมทั้งคณะลูกศิษย์ จนเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาแก่สาธุชนไปทั่ว
วัดผักขะ ตั้งอยู่เลขที่ 173 หมู่ที่ 13 บ้านผักขะ ต.ลิ้นฟ้า อ.ยางชุมน้อย จ.ศรีสะเกษ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งวัดเมื่อวันที่ 7 มิ.ย 2453ได้รับวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 2 ก.ย. 2480 เขตวิสุงคามสีมา กว้าง 8 เมตร ยาว 15 เมตร ผูกพัทธสีมา เมื่อวันที่ 2 ก.ย. 2480
วัดนี้เป็นวัดที่ตั้งมานานมีเนื้อที่ 6ไร่ เศษ โดยพระอธิการขำได้ริเริ่มสร้างกุฏิขึ้นด้วยไม้ หลังคามุงหญ้าคา ต่อมาในสมัยพระอธิการนิ่ม ได้เปิดโรงเรียนประชาบาล และโรงเรียนพระปริยัติธรรมขึ้น ในสมัยพระอธิการโสม ท่านพัฒนาศาสนวัตถุขึ้น อาทิ อุโบสถ กุฏิ ศาลาการเปรียญ และขยายเนื้อที่ของวัดออกไปเป็น 8 ไร่ 3 งาน 3 ตารางวา
ด้วยบารมีของท่านในปี พ.ศ.2514 จึงได้รับแต่งตั้งเป็นผู้ช่วย เจ้าอาวาสผักขะ พ.ศ.2516 เป็นผู้รักษาการเจ้าอาวาสผักขะ พ.ศ.2517 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดผักขะ พ.ศ.2542 เป็นเจ้าคณะตำบลลิ้นฟ้า พ.ศ.2554 เป็นพระอุปัชฌาย์ ตามลำดับ
ในยุคของพระครูสุชัยวรธรรม(หลวงตาขึม) ท่านได้สร้างศาลาอเนกประสงค์ หอระฆัง และบูรณศาสนวัตถุต่างๆ ตลอดจนจัดตั้งมูลนิธิเพื่อส่งเสริมพระภิกษุสามเณรศึกษาเล่าเรียน และประโยชน์แก่สาธารณะจนถึงปัจจุบันนี้
เทพเจ้าแห่งบ้านผักขะ..
ด้านวัตถุมงคล คณะลูกศิษย์ได้จัดสร้างจำนวนหลายรุ่นด้วยกัน แต่ละรุ่นล้วนเป็นที่เสาะแสวงหาของนักอนุรักษ์และสะสมไปแล้ว เทพเจ้าแห่งวัดบ้านผักขะ ศรีสะเกษน่าศรัทธายอดพระเกจิแห่งอีสานใต้ เรื่องน่ามหัศจรรย์/ปาฏิหาริย์มากมาย
ทั้งนี้ เรื่องน่ามหัศจรรย์ และปาฏิหาริย์ของหลวงตาขึม มีผู้พบเห็นและเล่ากันไว้หลายเหตุการณ์ เช่น ท่านเสกมือของศิษย์ที่จะไปจับใบดำใบแดงรอดจากถูกเกณฑ์ทหาร ,หลวงตาหายตัว ฝนไม่เปียก,เกิดอุบัติเหตุมีคนเห็นหลวงตาขึมไปช่วยอุ้มออกมา,คนที่มีวัตถุมงคลของท่านรถชนไม่เป็นอะไร ฯลฯ
นอกจากนี้ ท่านยังมีความเชี่ยวชาญทางสมุน ไพรรักษาโรค และคาถาอาคมต่างๆ, ของหายท่านก็เสกคาถาจับโจรให้,โดนของโดนคุณไสยท่านก็แก้ให้ ทั้งยังเชี่ยวชาญทำเบี้ยแก้ จนมีชื่อเสียงขจรไปทั่ว เครื่องรางของขลังของท่าน เช่น เบี้ยแก้ ชานหมาก พระขุนแผน ฯลฯมีพุทธานุภาพป้องกันสิ่งชั่วร้าย กันคุณไสย มนต์ดำ ยาสั่ง มีประสบการณ์มากมายรอบด้าน ทั้งเมตตามหานิยม แคล้วคลาดปลอดภัย โชคลาภ
ขณะนั้น พระครูสุชัยวรธรรม หรือ”หลวงตาขึม วรธัมโม” ท่านได้เป็น เจ้าคณะตำบลลิ้นฟ้า เจ้าอาวาสวัดผักขะ อ.ยางชุมน้อย จ.ศรีสะเกษ ได้รับการขนานนามว่า เทพเจ้าแห่งบ้านผักขะ อริยสงฆ์แห่งลุ่มน้ำมูล เจ้าของ “เบี้ยแก้” อันโด่งดัง
อย่างไรก็ตาม วันที่ 26 พฤษภาคม 2566 พระครูสุชัยวรธรรม (หลวงตาขึม วรธัมโม) ได้ละสังขารอย่างสงบ สิริอายุ 75 ปี 55 พรรษา สิ้น“เทพเจ้าแห่งเมืองผักขะ”เป็นที่โศกเศร้าของศิษยานุศิษย์ เหลือเพียงคุณงามความดี เมตตาธรรม คำสั่งสอน ที่ให้ลำลึกนึกถึงท่านต่อไป